Een voorbeeld van censuur: Saskia
Saskia heeft een aantal sessies achter de rug. Toen zij begon aan de therapie kwam zij bij bijna alles wat zij deed of meemaakte tot de conclusie ‘ik ben niks waard’.
Nu probeert ze dagelijks in haar witboek te schrijven om zo een nieuw positief beeld van zichzelf op te bouwen ‘ik ben goed genoeg’.
In de sessie leest ze de aantekeningen van de afgelopen week voor.
S: Ik heb Berber gebeld.
T: Hmm.
S: Maar ja, dat moest ook wel, want zij heeft mij al tien keer gebeld.
S: Dinsdag op het werk was ik geïrriteerd, maar ik kon me nog net inhouden.
T: Heel goed.
S (fel): Het werd ook eens tijd. Ik verpest de sfeer op de afdeling.
T: Juist daarom, je vond het belangrijk om je boosheid binnen te houden, en dat is je dinsdag gelukt.
S (lacht schamper): Inderdaad, dat was een fantááástische prestatie.
In woorden
Met de opmerkingen ‘Maar ja, dat moest ook wel, want Berber heeft mij al tien keer gebeld’ en ‘Het werd ook eens tijd, ik verpest de sfeer op de afdeling’ haalt Saskia minder goede acties van zichzelf naar voren. Daardoor verdwijnen de twee positieve notities naar de achtergrond.
Non-verbaal
Het schampere lachen ontkracht het compliment van de therapeut.
Intonatie
Het overdreven woordgebruik en het langgerekte 'fantááástisch' doen het compliment van de therapeut teniet. Het feit dat Saskia in staat was haar irritatie binnen te houden (wat zij zich kennelijk voorgenomen had) raakt ondergesneeuwd.