Cliënten die nauwelijks een eigen identiteit hebben
Was er vroeger geen aandacht voor de behoeften van de cliënt, grote kans dat hij zich niet gezien voelt. Sommigen adopteren dan de leefregel ‘zorg voor anderen, dan word je gezien’. Zij hebben voelsprieten ontwikkeld voor de wensen en behoeften van anderen maar hebben niet geleerd eigen wensen en grenzen te voelen.
Wat wil ik zelf?
Niet zelden komt deze cliënt in de problemen omdat hij overbelast raakt. Mensen in zijn omgeving die het goed met hem menen zeggen dat hij meer aan zichzelf moet denken. 'Maar wie ben ik?' vraagt hij zich wanhopig af. Het voelt aan alsof hij geen eigen identiteit heeft. Zijn grenzen begint hij te voelen, maar hij kan onmogelijk zeggen wat zijn wensen zijn. Bedenken naar welke nieuwe regels hij zou willen leven lijkt hem bijna onmogelijk.
Eerst doen dan voelen
Achteraf lukt het vaak wel om te voelen: dit wilde ik niet en dat wilde ik wel, dit voelde goed en dat niet. Laat de cliënt registreren:
- Wat hij wel wilde maar niet deed
- Wat hij niet wilde maar wel deed
- Wat hij wel wilde en ook deed
- Wat hij niet wilde en ook niet deed
Bespreek wat fijner was: handelen in overeenstemming met zijn wens of grens of er tegen ingaan. Bewustwording is de eerste stap naar verandering.