Opdringen heeft geen zin

G. schreef me: 'Ik merk dat ik mijn cliënt vaak probeer te overtuigen dat hij wel oké is. Maar dat werkt niet.' Klopt, geduld hebben, afwachten en je mond houden is effectiever dan de cliënt jouw mening opdringen.

Probeer je je cliënt ervan te overtuigen dat hij oké is, dan is dat voor de cliënt een stimulans om met nog meer bewijzen te komen dat hij ‘echt een loser’ is. Je zal het verliezen, hij is er echt beter in dan jij.

Je geduld wordt op de proef gesteld. Je cliënt kan het moeilijk verdragen iets positiefs over zichzelf te horen, te denken of uit te spreken. Daar moet je hem dus herhaaldelijk aan blootstellen. Dagelijks schrijven in het witboek. En iedere sessie hardop voorlezen. (En jij parafraseert het dan nog een keer of drie.)

Ontdekken (én voelen) wat hij aan positiefs in huis heeft, lukt alleen als cliënt zich blootstelt aan positieve zelfuitspraken, zonder dat hij er iets negatiefs aan toevoegt. Heeft hij iets positiefs ontdekt, hap dan niet direct toe door te zeggen ‘dat het echt heel positief is’. Geef je niet direct gewonnen: ‘Mag het in het witboek?’ ‘Echt?’ ‘Zonder 'ja, maren'?’